ولتاژ احتراق برای راه اندازی لامپ لازم است تا گاز پر شدن لامپ های فلورسنت یونیزه شود.
با پیش گرم کردن کاتدها، ولتاژ احتراق مورد نیاز کاهش می یابد. با احتراق، گاز رسانای الکتریکی می شود.
یک پلاسمای کم فشار ایجاد می شود که تا زمانی که u. a حفظ می شود.
طول لامپ فلورسنت کوچک و ولتاژ احتراق وابسته به فشار گاز حفظ می شود، این امر در مورد تمام لامپ های تخلیه گاز صدق می کند.
پلاسما به دلیل یونیزاسیون ضربه، مقاومت داخلی تفاضلی منفی دارد، اگر جریان بیشتری روی لامپ وارد شود، افت ولتاژ در آن کاهش می یابد.
از سوی دیگر، این بدان معنی است که جریان به شدت بالا می رود زمانی که از ولتاژ سوزان بالاتر می رود، بنابراین نقطه عملیاتی پایدار نیست و لامپ بدون محدودیت جریان از بین می رود.
بنابراین، لامپ های فلورسنت، مانند سایر لامپ های تخلیه گاز، باید با بالاست کار کنند.
این شامل یک سلف (خفه) در سری با لامپ است که با جریان متناوب کار می کند.
عملکرد مستقیم با جریان مستقیم، که اصولاً با یک مقاومت سری به عنوان محدود کننده جریان یا با منبع جریان ثابت قابل تصور است، به دلیل فرآیندهای جداسازی انواع یون در لامپ مشکل ساز است.
بنابراین یک اینورتر برای تبدیل نیاز است. جریان مستقیم به جریان متناوب از دهه 1990، لامپهای فلورسنت به نحو مطلوبی بر روی بالاستهای الکترونیکی (EVG) کار میکنند که جریان متناوب تقریباً 50000 هرتز را به آنها میرسانند.
پلاسما نور ساطع میکند که الکترونهای پوسته جیوه توسط الکترونهای آزاد شتابگرفته برانگیخته میشوند و سپس به سطح انرژی پایینتری برمیگردند.
در مورد گاز جیوه، عمدتا اشعه ماوراء بنفش ساطع می شود. نسبت نور مرئی کم است.
این را می توان زمانی مشاهده کرد که پوشش فسفری یک لامپ کاملاً به کلاهک انتهایی نرسد یا به دلیل شوک فیزیکی از بین رفته باشد.