زغال سنگ فراوان ترین سوخت فسیلی در جهان است، بیشتر در نیمکره شمالی، یعنی آسیا، اروپا و آمریکای شمالی یافت می شود.
در کنار خط استوا در یک منطقه گرم قرار دارد که برای توسعه توده های بزرگ گیاهی که بسترهای زغال سنگ را تشکیل می دهند بسیار مناسب است.
بزرگترین ذخایر زغال سنگ در بازار در آمریکای شمالی، روسیه و چین است، اگرچه در برخی از جزایر قطب شمال، اروپای غربی، هند، آفریقای جنوبی، استرالیا و شرق آمریکای جنوبی نیز یافت می شود.
با توجه به مطالعاتی که روی ذخایر زغال سنگ جهان انجام شده است، آنها دریافته اند که ذخایر زغال سنگ به اندازه کافی برای کمی بیش از 200 سال وجود دارد، اگرچه اگر ذخایری که در حال حاضر به راحتی قابل بهره برداری نیستند، در نظر گرفته شوند، ذخایری که می توانند در اختیار داشته باشند، تا هزار سال دیگر برسد.
اما همه چیز آنقدر خوب نیست، استخراج زغال سنگ و احتراق آن باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی بزرگ و همچنین پیامدهای منفی برای سلامت انسان می شود.
زغال سنگ همچنین به طور قابل توجهی به گرم شدن کره زمین کمک می کند، در هر واحد انرژی دی اکسید کربن (ماده ای بسیار آلاینده) بیشتری نسبت به نفت یا گاز تولید می کند.
هر تن زغال سنگ سوزانده شده بیش از دو و نیم تن دی اکسید کربن در هوا آزاد می کند، همچنین اکسیدهای گوگرد و نیتروژن تولید می کند که باعث باران اسیدی می شود.
بیش از 1300 نیروگاه بزرگ زغال سنگ در سراسر جهان وجود دارد و تقریباً همه از فناوری استفاده می کنند که دو سوم انرژی سوخت را هدر می دهد.
این یک منبع انرژی تجدید ناپذیر با منشا فسیلی است که در زیر سطح زمین یافت می شود.
از معادن زغال سنگ استخراج می شود، قبلاً استخراج با ضربات پیک و بیل انجام می شد. امروزه آنها با مته های بزرگی جایگزین شده اند که رگ را با سهولت و کارایی بیشتر حفاری و شکاف می دهند، مانند دپارتمان La Guajira، در Cerrejón، جایی که بیشترین زغال سنگ در کشور استخراج می شود.
زغال چوب همان طور که هست استفاده می شود، همانطور که طبیعت آن را تحویل می دهد.
فقط به اندازه های مختلف جدا می شود و از گرد و غبار و خاکستری که ممکن است داشته باشد پاک می شود.
با کشتی، قطار و کامیون به مکان هایی که به مصرف کننده فروخته می شود حمل می شود.
