امروزه در بسیاری از کشورها شطرنجی یک پتوی ضخیم و گرم است که روی مبل یا تخت قرار می گیرد.
عملکرد شطرنجی بیش از هر چیز این است که ما را در خنک ترین و سردترین دوره ها همراهی کند تا ما را گرم کند و لطافتی به عصرهای زمستانی ما بیافزاید.
اولین تصویری که از یک چهارخانه داریم اغلب تصویر پتوی حاشیه‌دار با چک اسکاتلندی است.
برای دوستان ما از اسکاتلند، شطرنجی یک پتوی پشمی است که عمدتاً به عنوان کت توسط مردم کوهستان استفاده می شود.
این چهارخانه با نقش و رنگ های قابل تشخیص در نگاه اول تارتان نیز نامیده می شود.
شال مبل دستباف به عنوان پارچه پشمی با چک های رنگی، عمدتا قرمز و سبز تعریف می شود.
همه تارتان ها چهارخانه هستند، اما همه تارتان ها تارتان نیستند.
در حال حاضر، در بسیاری از کشورها و فرهنگ‌ها، الگوی راه راه که مشخصه تارتان است، به اشتباه به عنوان یک شطرنجی شناخته شده و نامیده می‌شود.
کلمه شطرنجی از زبان گالیک به معنای پتو است و به طور خاص، پتوی کوهستانی اسکاتلندی با توجه به قطعه بزرگی از مواد تشکیل دهنده آن است.
کت اصلی که به نام دامن تارتان نیز شناخته می شود، به عنوان چهارخانه چسبیده شناخته می شد.
این نام از ترکیب آن ساخته شده از یک تکه پارچه شبیه به یک پتوی بزرگ است که در قسمت کمر جمع شده و متصل می شود.
در اسکاتلند، شطرنجی ها اغلب با پارچه تارتان ساخته می شدند که می تواند سردرگمی بین این دو اصطلاح را مشروعیت بخشد.
سلت ها از اولین مردم اروپا بودند که چندین رنگ بافته و رنگ آمیزی کردند.
آنها با این تکنیک‌ها لباس‌های مخصوص جشن را خلق کردند که اغلب منبع تفسیر برای بازدیدکنندگان از سایر نقاط اروپا بود.
مردان و زنان سلتیک چهارخانه‌های پشمی سنگینی را که دور بدنشان می‌پوشیدند، مخصوصاً برای محافظت از آنها در برابر هوای خشن و خیس می‌پوشیدند.
در طول سال‌ها، شطرنجی به طور خاص با اسکاتلند مرتبط شده است، که همچنان سنگر فرهنگ سلتیک است.
